Skuteczność ćwiczeń wzrasta, jeśli mogą być systematycznie realizowane nie tylko w trakcie sesji w gabinecie, ale również w codziennej pracy w domu.
Pacjent powinien realizować scharakteryzowane powyżej ćwiczenia (i wiele innych) – w zależności od swego wieku, stopnia zaburzeń procesu oddychania, nieprawidłowości w emisji głosu, stopnia napięcia mięśni narządów artykulacyjnych itp. – w ciągu dnia od kilku do kilkunastu minut. Przykładowo, ćwiczenia: pierwsze (oddechowe) i drugie lub trzecie (emisyjne), stosowane jednorazowo przez pacjenta szesnastoletniego, powinny trwać po ok. 3 – 4 min; ćwiczenie czwarte (czytanie tekstów, dialogi, opowiadanie) może trwać nawet 10–15 min, tym bardziej gdy weźmie się pod uwagę czytanie tekstu. Ćwiczenie piąte jednorazowo powinno zawierać ok. 15–20 ruchów szerokiego otwierania i zamykania ust oraz tyle samo ruchów warg. Ćwiczenie szóste, śpiewanie i recytowanie piosenek (zalecane szczególnie dzieciom) może być realizowane jednorazowo w przeciągu kilku minut. O ile dziecko (czy też pacjent dorosły) zaakceptuje ten rodzaj ćwiczenia, wówczas efekty terapii można znacznie przyspieszyć.
Powyższe ćwiczenia przeznaczone są nie tylko do stosowania w gabinecie, lecz także do utrwalania w domu pod
kontrolą drugiej osoby. Logopeda powinien ją wcześniej
dokładnie poinstruować o metodach prowadzenia tych
ćwiczeń. Przez ok. 4–6 tyg. należy powyższe ćwiczenia
utrwalać minimum 1–2 razy dziennie po ok. 15–20 (25) min.
Jeśli logopeda stwierdzi, że stopień opanowania danego
ćwiczenia jest na właściwym poziomie, wówczas można
zmniejszyć częstotliwość ich wykonywania na korzyść ćwiczenia czwartego, w którym można stosować opanowanie sprawności innych ćwiczeń. Podczas 15–20-minutowej sesji ćwiczeń w domu należy „przeplatać” poszczególne ćwiczenia, zwracając jednocześnie uwagę na właściwy czas trwania danego ćwiczenia oraz jego stopień trudności dla danego wieku.
2-godzinna 4 lub 5 sesja terapeutyczna; obecni: pacjent (-ci), rodzice (inne osoby). Przebieg zajęć:
Na dalszych sesjach wprowadza się – oprócz podanych wyżej prostych ćwiczeń oddechowych (trzy stadia) – ćwiczenia oddechu przeponowego (sześć ćwiczeń, zob. Szletyńscy 1975) oraz ćwiczeń oddechowo-emisyjnych w pozycji stojącej przed lustrem (zaprezentowanych FORUM LOGOPEDY MARZEC/KWIECIEŃ 2020 Z PRAKTYKI LOGOPEDY 29 w filmie wideo Psychofizjologiczna terapia jąkania, zob. Chęciek 1992). Oprócz powyższych ćwiczeń można także wprowadzić ćwiczenia oddechowo rozluźniająco koncentracyjne w zakresie równoważenia półkul według metody Kinezjologia Edukacyjna Paula Dennisona (Hannaford 1998). Pod koniec pierwszego etapu terapii wprowadza się psychodramę. Pacjenci prezentują swoje problemy komunikacyjne (znane wcześniej z KCOJ), dokonuje się wyboru typowej sytuacji z dokładnym jej opisem, z kolei następuje podział ról i odegranie dramy/psychodramy. Po zakończeniu uczestnicy grupy przy wsparciu logopedy omawiają jej przebieg, relacjonują odczucia, które pojawiły się w czasie dramy. Oceniają wzajemnie zachowania uczestników w czasie inscenizacji, podkreślając prawidłowe cechy płynności mowy. Doświadczają w ten sposób odsuwania lęku przed mówieniem, który pojawił się w sytuacjach naturalnych.
10–12 sesja terapeutyczna; obecni: pacjent (-ci), rodzice
(inne osoby) Przebieg zajęć:
Obecni podczas sesji terapeutycznej: pacjent (-ci), rodzice
(inne osoby) Przykładowy przebieg sesji:
Istnieją pewne opóźnienia rozwoju mowy (ORM), które pod wpływem stymulacji rodziców czy lub nauczycieli w przedszkolu normują się. Nigdy jednak nie można tego zagwarantować w 100%. Nie należy więc słuchać opinii innych osób, nawet specjalistów w pokrewnych dziedzinach, lecz wszystkie niepokojące symptomy skonsultować z logopedą czy neurologopedą. Ważne, żeby zrobić to odpowiednio wcześnie. Nie zaszkodzi skonsultować ze specjalistą własnych obaw.
+48 662 180 260
+48 794 505 208
Centrum Terapii LOGO-MEDIK w Kielcach oferuje holistyczne podejście do terapii dzieci, młodzieży i dorosłych. Specjalizujemy się w wielu rodzajach terapii i wsparciu emocjonalnym, dbając o indywidualne potrzeby pacjentów.