Terapia SI – ćwiczenia

Huśtawka

Dziecko siedzi na huśtawce, delikatnie huśta się i łapie bańki mydlane, które wypuszcza terapeuta. Naprzemiennie raz prawą ręką, raz lewą ręką. W pierwszym ćwiczeniu łapie bańki, które unoszą się u góry, a w drugim ćwiczeniu bańki, które są na dole. (Układ przedsionkowy, równowagi i zmysł dotyku).

Dziecko siedzi na huśtawce, delikatnie buja się, a oczy ma zawiązane chustą. Jego zadaniem jest wskazać kierunek, skąd dobiega cicha muzyka np. z dyktafonu. Ręką określa strony i nazywa: przede mną, za mną, z prawej strony, z lewej strony. Zamiast muzyki można wykorzystać instrument muzyczny lub plastikową buteleczkę wypełnioną ziarnem. (Układ przedsionkowy i zmysł słuchu).

Dziecko siedzi na huśtawce, delikatnie huśta się, a terapeuta stoi przed huśtawką z pudełkiem kolorowych piłeczek lub piórek. Terapeuta mówi, jaki kolor dziecko ma wyciągnąć z pudełka. Raz prawą ręką, a następnie lewą ręką. To ćwiczenie powtarzamy z tyłu huśtawki. (Układ przedsionkowy i zmysł wzroku).

Dziecko siedzi na huśtawce i delikatnie buja się na niej. Przed dzieckiem stoi terapeuta z tacą w rękach, na której leżą rożne smakołyki: kawałeczek banana, jabłka, gruszki, cytryny, marchewki, żelek, chrupek… Zadaniem dziecka jest złapać jakiś smakołyk i spróbować. To ćwiczenie można powtórzyć z oczami zawiązanymi chustą. Przed ćwiczeniem należy zapytać rodziców czy dziecko ma jakieś alergie pokarmowe. (Układ przedsionkowy i zmysł smaku).

Centrum terapii logo medik

Dziecko siedzi na huśtawce i delikatnie buja się na niej. Przed dzieckiem stoi terapeuta z woreczkami zapachowymi, w których znajdują się płatki higieniczne lub waciki nasiąknięte esencjami, np.: mięta, wanilia, cytryna, zmielona kawa, czosnek, cynamon, rozmaryn, skórka pomarańczy, herbata, pachnące mydło, cebula… Przed ćwiczeniem należy dziecko wprowadzić w świat zapachów i zaprezentować wizualnie i zapachowo, jak wyglądają i pachną te produkty. Terapeuta podaje dziecku do powąchania woreczek z zapachem, a zadaniem dziecka jest zidentyfikować dany zapach. (Układ przedsionkowy i zmysł zapachu).

Centrum terapii

Piłka

Dziecko siedzi na piłce i ma zawiązane oczy chustą. Jego zadaniem jest podążanie po sali za terapeutą, który zaprasza je do zabawy różnymi dźwiękami, np. wybijając rytm na bębenku, trójkącie muzycznym, na tamburynie…

Dziecko leży na brzuchu na piłce, łapie równowagę na niej. Terapeuta chwyta je za nogi i balansuje jego ciałem w przód i w tył (taczki).

Dziecko i terapeuta siedzą na piłce. Zadaniem dziecka jest podążanie za terapeutą po obwodzie sali. Terapeuta informuje dziecko – Teraz podążasz za mną. Wędrując na piłce wykonamy na sali figurę geometryczną. Figura zaplanowana ruchem. Twoim zadaniem będzie odpowiedzieć, jaka to figura? Czy rozumiesz zadanie? Terapeuta przemieszcza się na około sali i wykonuje: koło, kwadrat, prostokąt, trójkąt… Po każdej figurze zatrzymują się nadal siedząc na piłkach. Dziecko po każdej figurze sukcesywnie odgaduje, jaką stworzyli figurę. Następnie uczestnicy zabawy zamieniają się rolami.

Dziecko siedzi na piłce, robiąc slalom między pachołkami. Na końcu toru przeszkód stoi terapeuta i w ręku trzyma kartoniki z sylabami. Gdy dziecko ominie ostatni pachołek wyciąga rękę po jeden kartonik z sylabą dźwięczną lub bezdźwięczną, np.: BA, BO, BU, BE, BY, BI – PA, PO, PU, PE, PY, PI, DA, DO, DU, DE, DY – TA, TO, TU, TE, TY… Dziecko czyta sylabę i mówi, jaki wyraz może się zaczynać na tę sylabę. Jeśli dziecko nie umie jeszcze czytać, wtedy sylabę odczytuje terapeuta, a dziecko trzymając kartonik i patrząc na niego powtarza sylabę i wymyśla wyraz. Np. Na sylabę BA rozpoczyna się wyraz BALON, na sylabę PA, rozpoczyna się wyraz PARASOL.

Dziecko leży na brzuchu na piłce, ręce trzyma przed sobą i próbuje utrzymać równowagę. Terapeuta stoi obok, asekurując je. Terapeuta wystukuje rytm na bębenku. Zadaniem dziecka jest wyklaskanie rytmu. Z młodszym dzieckiem można liczyć wydawane dźwięki.

Hamak

Dziecko leży na brzuchu w hamaku z rękoma wyciągniętymi do przodu. Naprzeciw dziecka stoi terapeuta i podaje mu kolorowe sześciany. Zadaniem dziecka jest ułożenie z nich na podłodze wieży jednocześnie huśtając się. Ćwiczenie można utrudnić dodatkowymi zadaniami. Dziecko może określić kolor klocka i może dodać, co jeszcze jest takiego koloru. Np. Klocek jest czerwony, pomidor jest czerwony i buduje wieżę, klocek jest zielony i trawa jest zielona…

Dziecko leży w hamaku na plecach z podkulonymi nogami i buja się, a terapeuta nuci kołysankę: – Cicho, cicho Hania (lub Wojtuś) śpi, dajcie jej (mu) się wyspać, cicho, cicho Hania śpi dajcie jej się wyspać… Terapeuta moduluje głos, nuci od najgłośniejszego dźwięku do najcichszego i na odwrót. Można też zmieniać swój głos, np. głos dziecięcy, głos damski, głos męski, głos z postaci bajkowej…

Dziecko leży na brzuchu. W jednej ręce trzyma koszyk, a drugą ręką ma zebrać małe zabawki o różnej wielkości leżące na podłodze, np. zaczynając od najmniejszej i odwrotnie.

Dziecko buja się w hamaku i ma przyczepione do lin hamaka spinacze. Terapeuta stoi naprzeciwko trzymając w jednej ręce liny w różnych kolorach odpowiadających barwą spinaczy. Terapeuta wyciąga przed siebie jedną liną, a zadaniem dziecka jest odpiąć taki sam kolor spinacza z liny od hamaka i przypiąć go do liny, którą trzyma terapeuta. Zadanie może być atrakcyjniejsze, gdy powiemy dziecku, że za każdy przypięty spinacz otrzyma punkt. Na koniec liczymy wszystkie przypięte spinacze.

To ćwiczenie wymaga od dziecka precyzji. Dziecko buja się na hamaku, ręce ma wyciągnięte przed siebie. W jednej ręce trzyma plastikowy kubek z wodą, a w drugiej pusty. Bujając się przelewa z jednego kubka do drugiego wodę, tak aby nie uronić kropli. Zamiast wody można użyć małych piłeczek wykonanych z gąbki.

LogoMedik Kielce 1
Gwiazdki 1
logo medik Kielce
Gwiazdki

Dziecko skacze na trampolinie, na dwóch nogach, raz na jednej nodze, raz na drugiej. Terapeuta asekuruje dziecko, dotyka naprzemiennie jego ręki, nogi, ucha, a dziecko musi określić stronę lewa-prawa, w którą rękę, nogę, ucho dotknął terapeuta. Dodatkowo terapeuta wydaje polecenia: Dotknij proszę swojej lewej nogi i prawego ucha, skacz na prawej nodze i podnieś do góry lewą rękę. Ćwiczenie można utrudnić. Zadaniem dziecka jest określenie, którą rękę czy nogę podniósł terapeuta. Terapeuta stojąc przed dzieckiem unosi do góry swoją rękę prawą lub lewą, ugina nogę prawą lub lewą… Należy wcześniej dziecko uświadomić, że stojąc naprzeciw siebie moja ręka będzie prawa, a twoja lewa.

Dziecko skacze na trampolinie i ma wcielić się w jakieś zwierzę, w niedźwiedzia lub zajączka. Terapeuta puszcza muzykę, gdy muzyka będzie poważna, wtedy dziecko skacze ciężko, ospale, jak niedźwiedź. A kiedy muzyka płynie lekka, skoczna, wtedy dziecko skacze delikatnie, sprytnie. W tej zabawie możemy też popracować nad emocjami przy niedźwiedziu mina groźna – przy zajączku mina wesoła. Możemy też uatrakcyjnić zabawę, gdy płynie muzyka poważna, dziecko przestaje skakać. Niedźwiedź zasypia-dziecko zwija się w kłębek. A muzyka skoczna porywa zajączka do skoków- dziecko zaczyna wesoło skakać.

Dziecko skacze na trampolinie a naprzeciw dziecka stoi terapeuta, który trzyma przed sobą woreczek z kartonikami, na których są napisane wyrazy, np. imiona. Terapeuta losuje kartonik z wyrazem i pokazuje dziecku wylosowane imię. Czytają je wspólnie w sytuacji, kiedy dziecko jeszcze nie umie czytać. Imię możemy podzielić na sylaby np.: TY-MO-TE-USZ, wtedy dziecko liczy sylaby i robi cztery podskoki na trampolinie. Aby utrudnić zabawę imię możemy zdrobnić. Pytamy dziecko, jak zdrobnić dane imię. Gdy dziecko będzie miało problem ze zdrabnianiem imion uczymy je jak to zrobić na przykładach: Duży Tymoteusz, a mały Tymek. I dalej dzielimy: TY-MEK, dziecko liczy sylaby i skacze dwa razy. I losujemy kolejny kartonik: BAR-BA-RA, BA-SIA. Może również równolegle wyklaskiwać sylaby. Na kartonikach mogą też być napisane nazwy polskich miast lub nazwy sprzętu znajdującego się w sali terapeutycznej, np.: TRAM-PO-LI-NA, HUŚ-TAW-KA, HA-MAK… Wtedy dziecko będzie zaznajomione ze sprzętem, z którego korzysta podczas ćwiczeń.

Trampolina

Dziecko skacze na trampolinie w ręku trzyma piłeczki ze styropianu. Zadaniem dziecka jest wrzucenie piłek do obręczy, którą trzyma terapeuta. Terapeuta zmienia położenie obręczy: góra – dół i kierunki względem dziecka, przechodzi na lewo-prawo, przód – tył.

To ćwiczenie wymaga od dziecka dużej koncentracji uwagi wzrokowej. Na trampolinie stoi dziecko, a naprzeciwko terapeuta. Dziecko patrzy uważnie na terapeutę. Terapeuta mruga ostentacyjnie oczami, zamyka i otwiera. Dziecko musi policzyć mrugnięcia i tyle razy podskoczyć na trampolinie.

Dziecko skacze na trampolinie, na dwóch nogach, raz na jednej nodze, raz na drugiej. Terapeuta asekuruje dziecko, dotyka naprzemiennie jego ręki, nogi, ucha, a dziecko musi określić stronę lewa-prawa, w którą rękę, nogę, ucho dotknął terapeuta. Dodatkowo terapeuta wydaje polecenia: Dotknij proszę swojej lewej nogi i prawego ucha, skacz na prawej nodze i podnieś do góry lewą rękę. Ćwiczenie można utrudnić. Zadaniem dziecka jest określenie, którą rękę czy nogę podniósł terapeuta. Terapeuta stojąc przed dzieckiem unosi do góry swoją rękę prawą lub lewą, ugina nogę prawą lub lewą… Należy wcześniej dziecko uświadomić, że stojąc naprzeciw siebie moja ręka będzie prawa, a twoja lewa.

Logomedik Kielce

Umów się na wizytę

Potrzebujesz pomocy?

Pomagamy dzieciom odnaleźć swój głos i budować zdrowe relacje

Istnieją pewne opóźnienia rozwoju mowy (ORM), które pod wpływem stymulacji rodziców czy lub nauczycieli w przedszkolu normują się. Nigdy jednak nie można tego zagwarantować w 100%. Nie należy więc słuchać opinii innych osób, nawet specjalistów w pokrewnych dziedzinach, lecz wszystkie niepokojące symptomy skonsultować z logopedą czy neurologopedą. Ważne, żeby zrobić to odpowiednio wcześnie. Nie zaszkodzi skonsultować ze specjalistą własnych obaw.

+48 662 180 260

+48 794 505 208